Monday, October 24, 2011

گزیده هایی از فیلم زیبای باغ های کندلوس

1- چرا فکر کردی تنهایی من مثل یک گلیم پا خورده است که تو مطبخ هر خونه ای می شه پهنش کرد تنهایی من رنگ و بوی پنجره و دیوار و گلیم خونه خودم رو داره  نمی دونم اینا چند می ارزه ولی تنهایی من مثل تنهایی هر کس دیگه ای
محترمه.


2- تو ماشینت داری میری یهو میبینی ماشین بغلیت درش چفت نشده . خطر تصادف . باید داد بزنی "درت بازه درت بازه" .  یارو یه لبخندی میکنه بعد میگه میدونم میدونم . اینا اینجا رسمه
3- مادرت خیلی زود از دنیا رفت دریا . مادرا  تو هر سن و سالی بمیرن زوده
4- تواین دنیا همین که دو نفر همدیگه رو دوست داشته باشن استثناییه
5- تو این مملکت از یکی که معذرت می خوای بقیه وا میستن تو صف .
6- عجب فسادیه. آدم حظ میکنه . سرما خورده . 40 درجه طب . میره دکتر. برمیگرده خونه . خربوزه میخوره . سرخکردنی می خوره . ترشی زهره مار میکنه . فساد باید حسابی باشد
7- خودتو لوس میکنی که چی .که بچه تهرانی هستی هنر کردی به خانه می گی خونه. به نان میگی نون . تو که به  اتوبان میگی اتوبان پس چرا به جای جان میگی جون . هنر کردی از زیر پل عابر پیاده از خیابان رد میشی . هنر کردی به جای متشکرم میگی کوچیکتم کوچیکتم. 
8-  خیلی بده که آدم هیچ خاطره ای از دل بستگی هاش نداشته باشه
9- می دونی من خیلی گرفتارم واسه اینکه روزی یکی دو ساعت تلفتی با دوستان صحبت می کنم . یه چهل , چهل و پنج دقیقه ای با مامانم قهر می کنم به دادشم هم هر روز یه هشدارایی می دم بابامم هم یه نیم ساعتی نصیحتم میکنه
10- چیزی که نشه خرید یا فروخت دو ریالم نمی ارزه
11- ما همه مون پیکانیم روحمون پیکان . قلبمون پیکان . موسادمون پیکان . سیمادمون پیکان . نویسندمون پیکان . فقط اسم مسافرکش ها  بد در رفته .
12-  زنها زود پیر می شن می دونی چرا . چون عروسک بازیشونم جدیه . روی عمرشون حساب میشه از 2 سالگی مادرن .

Tuesday, October 11, 2011

نیمکت ها را جدی بگیریم

نيمکت کهنه باغ
خاطرات دورش را
در اولين بارش زمستانی
از ذهن پک کرده است
خاطره شعرهايی را که هرگز نسروده بودم
خاطره آوازهايی را که هرگز نخوانده بودی

گمان نکنم خاطره آنچه بر ایران گذشت از یاد رود  که نزدیکتر از آن است که خاطره شود که هنوز نیمکت های قدیمی با خاطراتی نو نوشته می شود. خاطرات زندان , تجاوز , اعدام , ...............
اینها خاطره نیست اینها آرمانهای انسانهای است که جسارت ابراز عقایدشان را داشتند . که خاطرات  نوشته بر
نیمکت ها را جدی گرفتند . که نیمکت ها را جدی گرفتند .